De vakanties zijn nu voor de meesten wel afgelopen. En het dagelijkse ritme van werken neemt ons al gauw mee in de waan van alle dag. Afgezien van ons uitstapje van twee nachtjes met de tent in Drenthe, wat heerlijk was, hebben we de vakantie voornamelijk 'rondhausen' doorgebracht.

Maar dan ook echt 'rondhausen'; ons leventje speelde de laatste weken dan ook grotendeels buiten af. De dag beginnend met het ontbijt in het ochtendzonnetje, gevolgd door ons cappuccino-moment eveneens in het zonnetje aan ons bistro-setje. Onze lunch werd vervolgens ook weer buiten genuttigd. Zodra de zon toch te warm en krachtig was, zochten we ons heil op onze loungebank. De middagen werden vaak ook hier weer doorgebracht. Was het niet lezend, dan wel duttend...
Zodra we toe waren aan ons avondeten vertoefden we weer in onze tuin, maar dan vaak onhandig op onze loungeset. Maar aan het eind van onze vakantie konden we gaan genieten van een nieuw plekje. Aan de tafel onder de dakplatanen. En niet zomaar een tafel...., maar de blokjestafel!


Inmiddels is het al een tijdje geleden dat ik afgestudeerd ben, in 2004 om precies te zijn. Eén van mijn afstudeerprojecten destijds was de blokjestafel. Mijn uitgangspunt was genetische manipulatie. De tafel heb ik samen met mijn stoottroepen gemaakt. Het heeft destijds veel bloed, zweet en tranen gekost. De blokjes moesten één voor één aan de stalen pennen geslagenworden. Dit ging erg strak. Ook de pennen vonden het minder prettig en gingen krom staan. Daarom besloot ik destijds om de gaten in de blokjes heel iets groter te boren. Op zich geen probleem.... Alleen is hij hierdoor op den duur door zijn eigen zware gewicht gaan doorhangen.

Twee weken geleden hebben we dit mankementje verholpen. En nu, nu staat hij weer mooi en sierlijk recht.
Doordat hij al een tijd buiten staat, is het hout mooi vergrijsd. Ook zijn de blokjes gaan 'werken'. Dit komt het uitgangspunt mooi ten goede.
Nu alleen nog mooie stoelen erbij....